L’Amérique Latine Éraflée

De geschaafde muren van vervallen gebouwen in Chili, Argentinië, Colombia, Peru, Cuba en Mexico, getekend door muurkankers, dragen het gewicht van de tijd en van de politieke aanspraak.

Stenen ontvreemd van oude culturen en ontdaan van hun polychromie hebben de modernistische utopie gebouwd, maar noch de stedelijke dromen, noch de revoluties hebben Latijns-Amerika gered, verscheurd door geweld.

De eerste revolutie van de twintigste eeuw, die in Mexico plaatsvindt, mislukt en mondt uit in de ‘democratuur’ van een revolutionaire, institutionele, oppermachtige partij. Enkele decennia later gaan de hoop en verwachtingen van de Cubaanse revolutie in rook op. Elders op het continent worden democratische pogingen meegesleurd door dictatuur of burgeroorlog. De informele economie wordt gevoed door de drugshandel, die de guerrilla’s financiert en binnensluipt tot in het staatsapparaat.

In een ongelijke samenleving wonen gekneusde dromen. Tussen de lagen van gescheurde affiches tegen afbrokkelende muren komen publicitaire en politieke slogans tot ontbinding. In Lima zijn de nachten slapeloos. In Buenaventura, onder de klamme loomte aan de kust van de Pacific, verbruiken prostituees hun jeugd. In de somberte van de gevangenissen van La Plata overleven moeders en kinderen. In de zelfkant van Santiago proberen travestieten te ontkomen aan militaire razzia’s, terwijl ze in Mexico opgaan in de wilde nachten van de subcultuur.

Deze foto’s, soms bekrast, opengereten, gescheurd, gekweld door de wonden van een continent, tekenen de anatomie van een terneergeslagen landschap.

Alexis Fabry