Facundo de Zuviría (Buenos Aires, 1954) studeerde rechten, maar wijdde zich vanaf de jaren tachtig helemaal aan de fotografie. Hij flaneert graag en vaak door de straten van de hoofdstad van Argentinië om geduldig al datgene waar te nemen, te registreren en te verzamelen waarvan de kwetsbaarheid en de afbrokkeling aangeven dat het aan de vergankelijkheid ten prooi aan het vallen is. De uitsnijdingen uit de werkelijkheid die samen Estampas vormen, kunnen gezien worden als één enkel werk, een verhaal dat de kunstenaar letterlijk stap na stap tot stand bracht. Een mix van zwart-wit- en kleurenfoto’s uit zijn albums bundelde zich als vanzelf tot reeksen met een variabel aantal foto’s met steeds hetzelfde motief: huizen, kleine handelszaken, publiciteit, geschilderde uithangborden, propaganda-affiches, wassen etalagepoppen, symmetrische façades met een breedte van 8,66 m… Die beelden ademen net zo goed het vreemde documentaire karakter van de foto’s van Walker Evans, Henri Cartier Bresson, André Kertész en Robert Frank als de poëzie of het proza van Jorge Luis Borges, García Marquez, Vargas Llosa en Ruan Rulfo. De meeste porteños die te zien zijn op de foto’s van Facundo de Zuviría, zijn als het ware personages uit een verre griezelroman: ze staan afgebeeld op drukwerk of zijn peatonesdie net als hij voortdurend de trottoirs van hun stad platlopen.
De tentoonstelling van de A Stichting valt samen met de publicatie van het boek Facundo de Zuviría, Estampas(Toluca Editions & Ediciones Larivière, 2015)
